Ingmar Bergman’ın Çığlıklar ve Fısıltılar filminin ana motifi kırmızı ve beyaza dair söyledikleri:
“İlk görüntü gözümün önünde boyuna yineleniyordu. Beyaz giysiler giymiş kadınlarla kırmızı oda. Nedenini bilmeksizin bazı imgelerin saplantılı bir şekilde gözümün önüne geldikleri olur. Sonra bu imgeler yok olur, geri gelir ve hep aynı kalırlar. Kırmızı bir odada beyazlar içinde dört kadın. Hareket ediyor, gayet gizemli bir tavırla birbirlerine bir şeyler fısıldıyorlardı. O zamanlar başka şeyle meşguldüm ama bu imgeler öylesine saplantılı geliyorlardı ki, benden bir beklentileri olduğunu anladım.”
Görsel: Çığlıklar ve Fısıltılar, Ingmar Bergman (1972)
